"aklıma suyun intiharı geliyordu hep / şelale deyince" 

     Açmaya çalıştığı hiçbir konu konuşmamızı renklendirmiyor, tıkandığımız yeri açmıyordu. Sessizlik bu durumu fark etmemizi sağlayacak diye ikimiz de sürekli konuşup duruyorduk. En ilgisiz konulardan bile art arda söz açıyorduk sırf susmamak için; susarsak o sessizliğin göstereceği şeyi görmemek için.
    Biliyorduk: Soluğumuz tükenip gözlerimiz biririne değdiğinde korkuğumuz şeye yakalanacaktık: Konuşamadıklarımıza

-Murathan Mungan-